Рӯзи муаллимон муборак

Ҳамасола санаи 10-уми сентябр дар Рӯзи омӯзгорон тамоми ҷаҳон ҷамъ омада, саҳми арзандаи омӯзгоронро ҷашн мегиранд. Ин рӯзи махсус ба заҳмат, фидокорӣ ва шавқу рағбати омӯзгорон, ки дар ташаккули ояндаи ҷомеаи мо нақши муҳим мебозанд, қадрдонӣ мешавад. Рӯзи омӯзгорон танҳо як сухани хушку холӣ нест, балки ташаккури самимӣ ба ин қаҳрамонони беномус, ки саҳми фидокорона мегузоранд ва дили ҷавононро мепарваранд.

Дар ин рӯз донишҷӯён, волидайн ва ҷомеаҳои саросари ҷаҳон аз фурсат истифода бурда, ба муаллимоне, ки дар ҳаёти онҳо таъсири мусбӣ гузоштаанд, изҳори сипос мекунанд. Аз паёмҳои самимӣ ва тӯҳфаҳои андешамандона то чорабиниву маросимҳои вижа, рехтани меҳру эҳтиром ба омӯзгорон воқеан дилнишин аст.

Рӯзи мубораки муаллимон маънои бештар аз изҳори миннатдорӣ дорад. Он ба мо хотиррасон мекунад, ки муаллимон ба ҳаёти донишҷӯён таъсири амиқ доранд. Омӯзгорон на танҳо дониш мебахшанд, балки арзишҳоро меомӯзонанд, ба эҷодкорӣ илҳом мебахшанд, роҳнамоӣ ва дастгирӣ мекунанд. Онҳо мураббиён, намунаи ибрат ва аксар вақт манбаи бепоёни рӯҳбаландии шогирдони худ мебошанд.

Дар баробари мушкилоту талаботе, ки касби омӯзгорӣ рӯ ба рӯ мешавад, Рӯзи мубораки омӯзгорон ҳамчун чароғи рӯҳбаландкунанда барои омӯзгорон хизмат мекунад. Он ба онҳо хотиррасон мекунад, ки кӯшишҳои онҳо эътироф ва қадр карда мешаванд ва онҳо дар ҳаёти донишҷӯён тағирот ворид мекунанд.

Вақте ки мо Рӯзи мубораки муаллимонро ҷашн мегирем, биёед як лаҳза дар бораи фидокорӣ ва ӯҳдадориҳои муаллимони тамоми ҷаҳон андеша кунем. Биёед ба онҳо барои кӯшишҳои беандозаашон дар ташаккули тафаккури насли оянда ва шавқу рағбати бепоёнашон ба таълиму тарбия ташаккур гӯем.

Инак, Рӯзи омӯзгорон ба ҳамаи омӯзгорон муборак! Зањмат, сабру тоќат ва мењри омўзгории Шумо дар њаќиќат имрўзу њар рўз ќадр ва таъриф мешавад. Ташаккур ба шумо барои чароғи роҳнамо дар саёҳати омӯзишӣ ва илҳомбахшии наслҳои оянда ҳастед.