Рӯзи меҳнат, ки аксар вақт Якуми Май ё Рӯзи байналхалқии коргарон номида мешавад, як ҷашни муҳимест, ки саҳми коргарони тамоми табақаҳои ҳаётро эътироф мекунад. Ин идхо аз мубориза ва комьёбихои харакати коргарй ёдовар шуда, хукуку шаъну шарафи мехнаткашони тамоми чахонро тантана мекунанд. Гарчанде ки санаҳо ва номҳои мушаххаси идҳо метавонанд дар ҳар як кишвар фарқ кунанд, мавзӯи асосӣ ҳамон як боқӣ мемонад: эътирофи нақши муҳиме, ки коргарон дар ҷомеа мебозанд.

Дар бисёр кишварҳо рӯзи душанбеи аввали моҳи сентябр Рӯзи меҳнат ҷашн гирифта мешавад, дар ҳоле ки Рӯзи байналхалқии коргарон, ки бо номи Якуми Май низ маъруф аст, 1 май таҷлил мешавад. Сарчашмаи ин идҳо ба охири асри 19 рост меояд, вақте ҳаракати коргарӣ ривоҷ ёфт, зеро бисёре аз коргарон бо шароити бади кор рӯбарӯ буданд. Коргарон бо талаби бехтар намудани музди кор, одилонаи вакти кор ва бехтар намудани шароити мехнат корпартой ва эътирозхо ташкил карданд. Ин кӯшишҳо дар ниҳоят боиси таъсиси Рӯзи меҳнат барои эҳтироми қурбониҳо ва дастовардҳои онҳо гардид.

Рузи мехнат на танхо як ид аст; минбари баланд бардоштани шуурнокии омма аз масъалахои актуалии мехнат мебошад. Дар бисёре аз қисматҳои ҷаҳон коргарон то ҳол бо мушкилоте, ба мисли дуздии маош, шароити хатарноки кор ва набудани амнияти ҷои кор рӯбарӯ ҳастанд. Рӯзи меҳнат ба иттифоқҳо, гурӯҳҳои таблиғотӣ ва коргарон имкон медиҳад, ки барои изҳори нигаронӣ ва ислоҳот барои ҳифзи ҳуқуқи коргарон якҷо шаванд. Бо максади инъикоси ин масъалахо ва сафарбар намудани дастгири ба дигаргунихо тез-тез чорабинихо, аз кабили маршхо, митингхо ва семинархои таълимй ташкил карда мешаванд.

Идхои мехнатй ба гайр аз химояи хукукхои мехнаткашон, дар байни мехнаткашон хисси итти-фокй ва хамраъйро тарбия мекунанд. Ин идхо одамони касбу кори гуногунро ба хам наздик карда, онхоро дар атрофи як максад муттахид менамоянд. Рафикие, ки дар ин чашнхо барпо карда мешавад, харакати мехнат-кашонро пурзур карда, ба фаъолияти коллектив ва ёрии хамдигарй рухбаланд карда метавонад. Ин хисси якдилй махсусан дар замоне мухим аст, ки бисьёр коргарон худро дар танхой ва нотавон хис мекунанд.

Рӯзи меҳнат низ аксар вақт ҳамчун ёдрас кардани заминаи таърихии ҳуқуқи коргарон истифода мешавад. Одамон дар ин рузхо му-ваффакиятхои гузаштаи харакати коргариро, монанди мукаррар карда шудани рузи кори хаштсоата ва бархам додани мехнати бачагонро кайд мекунанд. Бо мулоҳиза дар бораи пешрафти бадастомада, коргарон метавонанд илҳом ва ҳавасмандиро барои идомаи мубориза барои ҳуқуқҳои худ ва наслҳои оянда ба даст оранд.

Рӯзи меҳнат низ дар солҳои охир, бахусус дар пасманзари пандемияи COVID-19, ки нақши муҳими кормандони фронт, аз ҷумла кормандони соҳаи тиб, кормандони мағозаҳои хӯрокворӣ ва ронандагони интиқолро таъкид кард, маънои нав пайдо кард. Вақте ки ҷомеа аҳамияти ин коргаронро эътироф кард, Рӯзи меҳнат ба рӯзи эҳтироми қурбониҳои онҳо ва ҷонибдори беҳтар кардани шароити кор ва музди меҳнат табдил ёфт.

Хулоса, иди мехнат бештар аз ид аст; ин рӯзи муҳими ҷашни саҳм ва ҳуқуқҳои коргарон аст. Он ба мо дар бораи муборизаҳои давомдоре, ки коргарон бо онҳо рӯ ба рӯ мешаванд ва аҳамияти якҷоя барои ҳимояи тағиротро хотиррасон мекунад. Вақте ки мо ин рӯзҳоро ҷашн мегирем, мо бояд дар бораи пешрафти ба даст овардаамон ва корҳое, ки мо бояд дар роҳи фароҳам овардани шароити одилона ва одилонаи кор барои ҳама анҷом диҳем, андеша кунем. Рӯзи меҳнат чӣ тавассути роҳпаймоиҳо, митингҳо ё чорабиниҳои таълимӣ, як платформаи тавоно фароҳам меорад, ки коргарон якҷоя ҷамъ шаванд, дастовардҳоро ҷашн гиранд ва барои ҳуқуқҳои худ муборизаро идома диҳанд.